Gaat NO blues stoppen of toch niet?

Gaat NO blues stoppen of toch niet? Het concert van NO blues in Lelystad, werd wederom enthousiast gerecenseerd in de Stentor. Ook de laatste repetities met een regisseur zorgen voor nieuwe energie en leverde zoveel inspiratie op dat NO blues voorzichtig is begonnen met het schrijven van nieuw werk. Of dit het begin van een nieuwe cd is zal in 2012 moeten blijken, maar de theatertour van januari en februari staat in ieder geval als een huis.

26 januari Zaantheater Zaandam
28 januariSchouwburg Het Park Hoorn
2 februari Ogterop Meppel
3 februari De Vereeniging Nijmegen
4 februari Witte Theater IJmuiden
10 februari De Fransche School Culemborg
24 februari Schouwburger Theater Deventer.
Website NO blues : http://www.noblues.nl/

Duketown Slim en JennBBlues, de Verdieping Haaksbergen 23 december.

Heel benieuwd ben ik naar de samenwerking tussen Duketown Slim (Imco Ceelen) en JennBBlues, en dus op weg naar het gezellige café de Verdieping in Haaksbergen. Imco en de leden van JennBBlues leerden elkaar kennen tijdens een gezamenlijk optreden in muziekcafé Willem Slok in Utrecht, in mei afgelopen jaar. Er ontstond direct een klik tussen de bandleden en Imco, en dat resulteerde vrij vlot in een aantal gezamenlijke optredens. Duketown Slim staat als voorprogramma genoteerd, en begint zijn set mooi op tijd. Het publiek druppelt langzaam binnen, en eerlijk gezegd hoop ik dat het wel wat drukker wordt. Imco, gewapend met 2 gitaren, waaronder een resonator, en een bluesharp , kondigt zichzelf aan en noemt zijn muziek “before the blues was electrified”. Hij begint met een Robert Johnson nummer “Come on in my kitchen” en daarmee zet hij meteen de toon voor de rest van zijn optreden. Originele, eerlijke en pure one-man rootsblues uit de Delta. Een heerlijke stem, lekkere gitaarpartijen en dit alles in een doorrollend en doorstampend tempo. Zo komt “One meatball” voorbij en het mooie “St James Infirmary“, echt prachtig gebracht. Ook de interactie met het inmiddels binnengekomen publiek is lekker. Bij het laatste nummer “Hey Bartender” krijgt hij de hele kroeg zover om mee te zingen. Na 45 minuten was het helaas ten einde en eerlijk gezegd had het voor mij wel wat langer mogen duren.

Het podium wordt omgebouwd voor JennBBlues, de bluesrockband uit Twente die inmiddels optreedt door het hele land. De band, geformeerd rond zangeres Jennifer Bomert, timmert hard aan de weg en heeft al overal verpletterende indrukken achtergelaten. De band, die voornamelijk covers speelt, maakt het ook vanavond waar: na een ruige en stampende intro volgt de ene na de andere funky en groovy bluessong elkaar op. De tent is inmiddels behoorlijk vol gelopen en de sfeer zit er goed in. Jennifer is een geweldige frontvrouw met een indrukwekkende, ruige stem, en het is te zien dat ze zich thuis voelt op het podium. Gewapend met een fles water ( ja ja) laat ze zien waar het allemaal om draait in de blues.

Samen met gitaristen Rob Wielens en Egbert Knol, bassist Erik Leuverink en drummer Marcel Engelbertink zet ze een krachtige show neer, met onder andere een heerlijk funky Voodoo Child….JennBBlues is inderdaad, zoals ze zelf zeggen, een “grooving funking sliding rocking bluesband with a voice like a hurricane and a little taste of honey”. Eé n ding is zeker, deze band staat te genieten op het podium en weet dat enthousiasme over te brengen naar het publiek.

Al met al was dit optreden een geslaagde combinatie van Duketown Slim en JennBBlues, verschillend in stijl maar gelijk in opvatting: gewoon een lekkere partij blues spelen.

Verslag en foto’s Nineke Loedeman.

www.duketownslim.com 

www.jennbblues.nl 

Robbie Andreas Carree nieuwe drummer van King MO

De voor de Dutch Blues Awards genomineerde drummer Robbie Andreas Carree wordt per direkt de nieuwe drummer van King MO. Afgestudeerd aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, heeft Robbie Andreas de afgelopen jaren hard aan de weg getimmerd door in de USA en Europa te touren met mensen als Eelco Gelling, Mr Boogie Woogie, Simon Rigter, Taildragger, Grams&Krieger, Nico Wayne Toussaint en blues harp legende Jerry Portnoy.

Robbie Andreas vond het nu tijd om vast in een band te gaan werken en óók de uitdaging buiten de bluespaden aan te gaan, waarmee hij op één lijn staat met de overige bandleden. Beide partijen zijn derhalve erg gelukkig met de nieuwe situatie. De band is nu nog meer gemotiveerd om er volledig voor te gaan en kan zich nu ook weer gaan richten op nieuw werk. 2012 ziet er dan ook zeer veel belovend uit. Een nieuwe CD is in de planning en Duitsland lijkt de grootste afzet markt voor King MO te worden, maar uiteraard zal de band ook regelmatig in Nederlandse clubs en op Nederlandse festivals te zien zijn.

King MO wil alle overige (fantastische) drummers bedanken die zich aangemeld hadden, het was boven verwachting. De band is er echter zeker van overtuigd de beste keuze te hebben gemaakt.

Uurtje van NiX 20 december

tussen 21:00 en 22:00 bij EnschedeFM
ook via de livestream:
Mississippi John Hurt – Make me a pallet on the floor (The complete studio recordings – 2000)
Warren Haynes – Worried down with the blues ( The benefit concert vol 4 – 2011)
Warren Haynes feat Robert Randolph – Shake your hips ( The benefit concert vol 4 – 2011)
Necessarry Nature – Survival of the biggest (Banana E.P – 2011)
Luuk Schmidt – Running men (Discover E.P. – 2011)
Mighty Orq – Sweet in between (Milk Money -2005)
Hamilton Loomis – Time (Live in England 2009)
Louisiana Red & Little Victor’s Juke Joint – I’m getting tired (Memphis Mojo – 2011)
Mason Rack Band – Seen her B4 (Show me yours – 2006)
Mountain Men – Time is coming (Spring time coming – 2009)

Mariëlla Tirotto & the Blues Federation

Zondag 18 december zal Morblus vervangen worden door de Nederlandse topact Mariëlla Tirotto & the Blues Federation.

Mariëlla Tirotto & the Blues Federation flirt met de grenzen van de blues en neemt de traditionele vorm mee naar de toekomst. Een band met een eigen identiteit die avontuurlijke, zinderende blues van het nieuwe millennium laat horen. Hiermee wint zij bij elk volgend concert nieuwe fans, die zeker niet alleen deel uit maken van het bluespubliek. De band vormt een hechte muzikale eenheid, maar daarnaast zijn het stuk voor stuk virtuoze solisten, van gitarist tot bluesharpist tot bassist/pianist, drummer en (gast)percussionist. Daardoor, en door het duidelijke plezier dat Mariëlla Tirotto & the Blues Federation uitstraalt, blijft het publiek constant geboeid. Tijdens een optreden word je meegesleurd door de extreem wisselende emoties die in een mix van eigen werk en bewerkingen
van songs gebracht worden. De band heeft in haar ruim driejarige bestaan al vele succesvolle optredens achter de rug op blues- en jazzfestivals en in clubs en theaters in Nederland, Duitsland en België. Voor 2011/2012 zijn de eerste contacten gelegd in andere Europese landen.
En dus ook bij ons op het podium!!!!!!!!!!!

De media over de band
Een van de beste en opwindendste bluesbands, die op het ogenblik door het land toeren is m.i. Mariëlla Tirotto & the Blues Federation. Het is een uitstekende live-band, die met een mix van blues, jazz en funk van ieder optreden een feestje weet te maken (Eric Campfens,www.barnowlblues.punt.nl)

Een explosie van genot aan bluesmuziek, deze band moet men vaker gaan beluisteren (Saal Birgit, Viersen op Jukejointbluesradio)

Deze blues raakt je diep in je onderbuik…(Michel Preumont, Rootsville.be)

De groep pakt het publiek moeiteloos in (Anke Mensink, tijdschrift Block)

…laat ons gerust stellen ras talenten want zowel frontvrouw Mariëlla als haar Blues Federation weten perfect met wat ze bezig zijn (Freddy, Rootsville.be)

zaal open 15:00, aanvang 15:30, entree leden € 9,-- , niet leden € 12,--

Gitaar workshop met Erwin Java

Op zaterdag 28 januari geeft Erwin Java een gitaar workshop in Assen.
Erwin speelde met Harry Muskee in Cuby and The Blizzards en onlangs in de succesvolle Drentse Bluesopera.

Tijdens de workshop geeft hij tips en laat hij je kennismaken met de blues.
De workshop duurt ongeveer 3 uur en er kunnen maximaal 10 personen aan deelnemen. Het repertoire zal o.a. bestaan uit een aantal nummers van The Blizzards. Na afloop van deze muzikale sessie wordt er, met band, live gespeeld voor publiek.

Heb jij voldoende kennis van akkoorden en genoeg ervaring om samen te spelen geef je dan, voor 7 januari, op voor de workshop.


De workshop is in samenwerking met Bluesstichting Assen in het kader van de Asser Blues Dagen. De kosten van deelname bedragen Euro 10,00 per persoon. De workshop en het optreden vinden plaats op het Popas Poppodium aan de Prins Bernhardstraat 1, 9402 AR Assen.

Aanvang van de workshop 14:30 uur.
Geef je op bij Barry

In memoriam: Hubert Sumlin

Een van de laatste foto's
van Hubert Sumlin (okt '11),
gemaakt door Gerrit Verweij
in St. Helena

De Amerikaanse bluesgitarist Hubert Sumlin is op zondag 4 december jl. overleden. Sumlin werd bekend als vaste gitarist in de band van Howlin' Wolf van 1955 tot Wolfs dood in 1976.

De in Greenwood, Mississippi geboren Sumlin hoorde Howlin' Wolf voor het eerst spelen wanneer hij tien jaar oud was nadat hij een zogenaamde juke joint was binnengeglipt. Zeven jaar later verhuisde hij naar Chicago om als door de blues bezeten jonge mannen een vaste plaats in Wolfs band te veroveren - nochtans een duiventil wat betrof muzikanten.

Sumlin kreeg verscheidene awards en prijzen voor zijn uniek, scheurend elektrisch gitaarspel waarvan de inductie in de Blues Hall Of Fame in 1988 de meest prestigieuze is. Hij speelde samen met groten als Muddy Waters, Eric Clapton en Levon Helm van The Band.

Notabelen als Stevie Ray Vaughan en Keith Richards staken hun bewondering voor het begeesterde spel van Sumlin niet onder stoelen of banken. Richards voelde zich dan ook vereerd dat hij aan Sumlins plaat About Them Shoes mocht bijdragen en nodigde hem in 2003 uit om mee te spelen met een concert van The Rolling Stones in Madison Square Garden.

Op 16 november besteeg hij het podium nog om zijn tachtigste verjaardag te vieren. Sumlin overleed gisterochtend tijdens zijn slaap aan hartfalen.

Bron: De Morgen

Uurtje van NiX 6 december

Tussen 21:00 en 22:00 bij EnschedeFM
ook via de livestream:

Kirsten Thien – Please drive (Delicious – 2010) (7 decmber in Bluescafe Apeldoorn)
Keith B Brown – Sweet pretty music (Down the line – 2011)
Boo Boo Davis – I’m so tired (Name of the game – 2008)
Texas Slim – T&A boogie (Lucky Mojo – 2011)
Kris Pohlmann Band – The Blues Inside (One for sorrow – 2012)
Thorbjorn Risager – End of time (Dust and scratches – 2011)
Sean Carney feat Omar Coleman – That’s alright ( Very lucky man – 2011)
The Bishops – I take what I want (Cross cuts – 1979)
Rory Gallagher – I take want I want (BBC Sessions – 1999)
Howlin’ Wolf – What a woman (The London Howlin’ Wolf Sessions cd2 -2002)
Pinetop Perkins & Willie ‘Big Eyes’ Smith – Eyesight to the blind (Joined at the Hip – 2010)
Leslie West – The party is over (Unusaul suspects – 2011)

Message from Jon Lord

August 9, 2011
I would like all my friends, followers, fans and fellow travelers to know that I am fighting cancer and will therefore be taking a break from performing while getting the treatment and cure. I shall of course be continuing to write music - in my world it just has to be part of the therapy - and I fully expect to be back in good shape next year.

God bless and see you soon
Jon

May we also, at Jon's request, ask if everyone could please respect his need for privacy so that he can spend time with his family (and his music).
Thank you

TOURVERSLAG RYAN MCGARVEY’S EUROPEAN FALL TOUR, NOVEMBER 2011

Verslag en foto’s: Fons Kersbulck
Toen Ryan McGarvey in juni dit jaar voor het eerst zijn opwachting maakte in Europa werd het al snel duidelijk dat deze eerste Europese toer een vervolg zou en moest krijgen. De bekendheid van de net 25 jaar geworden McGarvey is in de Verenigde Staten en in het bijzonder in zijn thuisstaat New Mexico in een opwaartse spiraal beland. Zij die hem gezien en gehoord hebben weten waarom.
Lees hier verder.........................

22 & 23 maart 2012 - The Veldman Brothers – Café/Zaal "Onder Ons" Dalfsen ( + Live CD opnames! )

Bennie Veldman

Beide avonden zullen er opnames gemaakt worden voor een nieuwe Live CD van The Veldman Brothers.
Opnames door : J. K. Studios – Dalfsen.

"Onder Ons" vraagt  10,- entree.
Maar…….…. iedereen die één van deze avonden bezoekt kan, zodra deze Live CD uit is  (verwachte release eind mei 2012 ) deze voor 10,- i.p.v 15,- aanschaffen)

Reserveren vooraf is wenselijk i.v.m max. bezoekers aantal van Zaal "Onder Ons" (Max 100 personen per avond)
Reserveren kan rechtstreeks via ons door HIER TE KLIKKEN.
Zodra zij je mail hebben ontvangen sturen ze je een ontvangstbevestiging + ‘entree code’ per mail terug.

Uurtje van NiX 29 november

tussen 21:00 en 22:00 bij EnschedeFM
ook via de livestream:

Black Top – Down (Demo-2008)
Eric Sardinas – Treat me right (Treat me right – 1998)
Josh Smith – I’m gonna be ready (I’m gonna be ready – 2011)
The Blues Kings – Ford Fairlane (Big road blues – 2006)
Leslie West – Standing on higher ground (feat Billy F. Gibson) (Unusual suspect – 2011)
Leslie West – Third degree (feat Joe Bonamassa) (Unusual suspect – 2011)
Leslie West – Legend (Unusual suspect – 2011)
Blues Lee – Home (home – 2006)
Big Will & the Bluesman – Hard times (hard times – 2011)
Little Boogie Boy – The twon I live in (Blues in my bedroom -2011)
Hans Theessink – Ready for the ride (Jedermann remixed – 2011)

Alberto Colombo en Johnny Sansone komen naar de Benelux!

Bluesliefhebbers kunnen zich alvast op 2012 gaan verheugen. Komend voorjaar komt Alberto Colombo namelijk samen Johnny Sansone naar de Lage Landen voor een tour. Gitarist Colombo en zanger/mondharmonicaspeler Sansone staan met z’n tweeën garant voor een relaxed bluesoptreden, doorspekt met elementen uit de rock’n roll, jazz, soul en latin.

In 2009 bracht Colombo ‘Never Look Back’ uit, een album waarop de Italiaan zijn enorme veelzijdigheid demonstreert. Blues voert de boventoon, maar ook zijn er invloeden uit jazz, soul en latin te horen. Hierdoor is ‘Never Look Back’ een album, dat je gedachten laat afdwalen naar verre landen, zon, zee en party’s. Sansone neemt bij een aantal nummers op dit album het vocale gedeelte voor zijn rekening.

Colombo heeft door de jaren heen veel internationale ervaring opgebouwd. Zo maakt hij deel uit van de David Rotundo Band uit Canada en werkte hij samen met artiesten als Egidio ‘Juke’ Ingala, Lynwood Slim, Andy J. Forest, Sugar Ray Norcia, Bruce Katz en Enrico Crivellaro. Ook met Sansone stond Colombo al talloze keren op het podium. 

Podia die geïnteresseerd zijn in een optreden van deze twee doorgewinterde bluesartiesten, kunnen zich melden bij Gerda van Eldik: gerdavaneldikpr@gmail.com.

Meer informatie over AlbertoColombo en Johnny Sansone is terug te vinden op onderstaande websites:

• www.albertocolombo.net
• www.myspace.com/albertcolombo
• www.johnnysansone.com

Bekijk hieronder de video ‘Jammin à la Chet Atkins’ van Alberto Colombo

Dutch Blues Awards 2011

Het stemmen op de Dutch Blues Awards 2011 van de Dutch Blues Foundation gaat zijn laatste week in. Ondanks dat er bijna 10.000 stemmen zijn uitgebracht is het verschil in bepaalde categorieën zeer klein. Tot en met woensdag 30 november 2011 kan er nog gestemd worden op de genomineerden. Ga daarvoor naar www.dutchbluesfoundation.com.


Laat je stem niet verloren gaan en stem nu! 

De winnaars van de Dutch Blues Awards 2011, zullen op 14 april 2012 in Hotel de Rustende Jager te Nieuw-Vennep, worden bekendgemaakt. Tijdens de avond van de uitreiking wordt opgetreden door de drie genomineerde bands: Barrelhouse, Bradley’s Circus en The Veldman Brothers.

Luuk Schmidt - It could help

Luuk Schmidt trad op in het voorprogramma van Brother Dege

Uurtje van NiX 22 november

tussen 21:00 en 22:00 bij EnschedeFM ook via de livestream: Sam Maghett , Al Benson – Out of bad luck (Chigaco blues, living history – 2009) James Vincent Mcmorrow – If I had a boat (early in the morning 2010) James Vincent Mcmorrow – Sparrow and the wolf (early in the morning 2010) Murray Head – Say it ain’t so joe (say it ain’t so – 2007) Nathan Hamilton – Frame to finish (six black birds -2007) Michael Fracasso – Gypsy moth (saint Monday – 2011) Sonny Landreth – When I still had you (from the reach – 2008) ZZ top – girl in a t-shirt (Antenna – 1994) Sonny hunt & the dirty white boys – Cold hearted woman ( Hitting the Noot – 2011) Karl Demata Band – Hard to find (Cross the mountain – 2011) The Veldman Brothers – Saw you there (Spreadin’ around – 2011) Earl Hooker – Hooking it (Chigaco blues, living history – 2009)

The Epstein - Leave your Light on feat Ine Berger

Hier alsnog de video van het Roepean Festival van The Epstein

Ben Poole The thrill is gone (Live)

For more info about Ben Poole please visit his website at : www.benpooleband.com

Concert verslag Ryan McGarvey

Hij was door mij hier al eerder gesignaleerd, maar vriendin Margreet tipte mij dat hij dit najaar opnieuw terug zou komen naar Europa, nu voor een meer uitgebreide tour, met name door Nederland : de jonge Amerikaanse guitar wizard Ryan McGarvey. De schijnbaar onophoudelijke aanwas van gitaartalent, met name uit de bakermat van de rock & blues is welbekend, maar de (riskante) sprong naar de Europese podia is lang niet voor iedereen weggelegd jammer genoeg. Veelal moeten we het hier dus doen met kwijlend naar postzegelformaat YouTube filmpjes kijken, door een opgewonden springende fan achterin een klein zaaltje opgenomen met een lullig mobiel cameraatje dat het gebrul van zijn omstanders veelal beter registreert dan de muziek. Maar de aanhouder wint en ontdekt er veel moois ... Maar als je in relatief korte tijd zoveel unaniem lovende accolades krijgt toebedeeld door de fans, recensenten en mede muzikanten uit het genre, promoveer je als vanzelf naar betere en grotere podia, met als gevolg o.m. ook een groeiende interesse van over de grenzen bij de kenners & liefhebbers. En ook een affiche als hieronder te zien, dat meer zegt dan de spreekwoordelijke 1000 woorden, zal zijn populariteit geen kwaad hebben gedaan : lees verder

RIP Doyle Bramhall November 12 2011

Doyle Bramhall (February 17, 1949 – November 12, 2011) was an American singer-songwriter and drummer, closely associated with the music of Austin. Bramhall joined The Chessmen with Jimmie Vaughan while in high school. The group opened for Jimi Hendrix when he played Dallas. In 1969, he moved to Austin and formed Texas Storm with Jimmie Vaughan. In the 1970s, Bramhall formed The Nightcrawlers with Marc Benno, which also included Jimmie Vaughan's younger brother Stevie Ray Vaughan on guitar. While in The Nightcrawlers, Bramhall co-wrote the tune "Dirty Pool," which appeared on Stevie Ray Vaughan's debut album, Texas Flood. He would write or co-write several other songs for the younger Vaughan, such as "Life By The Drop" from SRV's The Sky Is Crying album, and he played the drums on the Vaughan Brothers first and final album, Family Style.

Bramhall released his debut solo record in 1994, which included appearances from the Vaughans and his own son. He also collaborated with Jennifer Warnes in the 1990s. He is the father of singer and guitarist Doyle Bramhall II. Bramhall died on November 12, 2011, aged 62.

Ryan McGarvey op 13 november @ NiX Podium uitverkocht!

Voor diegenen die nog geen kaartje hebben voor het optreden van Ryan McGarvey op 13 november @ NiX Podium.........helaas:

Searching for the heart of the Heartlands

Ad “Watchman” van Meurs en Ankie Keultjes & guests SEARCHIN’ FOR THE HEART OF THE HEARTLANDS

Twee weken lang trokken Ad, Ankie met filmer Dre Didderiens en technicus Jo Smeets door de Amerikaans Heartlands op zoek naar de essentie van de muziek waar ze zelf al jarenlang aan verknocht zijn. Ze bezoeken instituten als de legendarische Sun studios en het Museum of the Delta Blues Museum en muzikanten als David Munyon, Truckstop Honeymoon, Tom Skinner en natuurlijk Cowboy Jack Clement. Revolver, Heaven en de nodige Roots-sites en –blogs schrevenuiters positieve recensies over deze 70 minuten durende “road movie” vol muziek (en met leuke bonus CD). Oor schreef: een muzikaal document om te koesteren. SEARCHIN’ FOR THE HEART OF THE HEARTLANDS wordt op zondag 13 november 2011om 22.05 uur uitgezonden via de digitale zender CULTURA 24 Voor de gelegenheid is de DVD met bonus CD tijdelijk te bestellen voor slechts 10,00. Ook voor jullie luisteraars en lezers. Dus hoort, zegt het en mailt de link hieronder voort: http://tinyurl.com/d9dn8l9

Shiner Twins 06-11-2011-Café de Cactus

De Shiner Twins 06-11-2011-Café de Cactus is een prettige locatie voor het relaxed innemen van heerlijke muziek van fijne bands. Dankzij een initiatief van Johan “Popeye” Dollekamp en Bertus van de Cactus gingen we deze zondagmiddag op stap naar dit café in Hengelo, om daar een optreden van de Shiner Twins bij te wonen, door velen gezien als de beste rootsband van de Benelux. Volgend jaar vieren de heren het 10-jarig bestaan van de band, geformeerd rond Jack Hustinx en Richard van Bergen. Aangevuld met drummer Jody van Ooijen en bassist Roelof Klijn spelen ze o.a. roots, blues, gospel, funk, tex-mex en americana.

Het is nog rustig in de Cactus als de band keurig op tijd gaat beginnen met de mooie ballad ”Never take no for an answer”, het blijkt een opwarmertje te zijn om daarna in vlot tempo het ene na het andere prachtige nummer ten gehore te brengen. Er wordt afwisselend gezongen door Jack en Richard, maar vooral ook samen klinken hun stemmen prachtig. Soms ingetogen, soms ruig maar altijd met gevoel.

De stem van Richard komt prachtig tot zijn recht in nummers als “See you in my dreams“, met daarbij geweldige samenzang met Jack. Ondertussen raakt het café aardig gevuld, de sfeer komt er al snel in, en opvallend is het gemak en het plezier waarmee de band speelt. Wat een power, wat een energie. De eerste set eindigt met “Great Day“, een track van de laatste cd: “Four souls- one heart“ uit 2011. Het publiek is inmiddels razend enthousiast, net als ondergetekende, en staat de mannen al weer op te wachten nadat zij hun consumptiebonnen hebben opgemaakt. De tweede set opent met “Guide me Lord“, een heerlijke gospel, prachtig gezongen, echt kippenvel. En een perfecte mix van akoestisch gitaar van Jack en slidegitaar van Richard. Net zo fijn is “The last time” waarbij er toch iets sereens door het café vloeit. Maar ja, het is ook zondag natuurlijk….Een fijn stukje slide-gitaar-spel van Richard krijgen we te horen in het funky “Shake’em on down”.

Zoals altijd toont Jody weinig emotie maar wat is hij een geweldige drummer, en samen met Roelof, die vanaf september jl. bij de Twins speelt, vormt hij een steady ritmesectie. Als uiteindelijk het laatste nummer is gespeeld, is het publiek echt niet van plan om de mannen zo maar te laten vertrekken, en gelukkig, er staan nog 2 nummers onderaan de setlist. Er wordt perfect afgesloten met “Find your way home” en “Met an angel“, met een lekkere vette gitaarsolo. Al met al was dit een heerlijk optreden van de Shiner Twins, en wat is het toch lekker om zo de zondagmiddag door te brengen! En thuis nagenieten van hun laatste cd.

Tekst Nineke Loedeman-foto's van Peter Feij

Jimmie Vaughan Plays More Blues, Ballads & Favorites

Jimmie Vaughan Gjaltema ALTCOUNTRY.NL Over Plays More Blues, Ballads & Favorites (Proper/Rough Trade) van Jimmie Vaughan kunnen we heel kort zijn. Want bijna alles wat we er over zouden kunnen melden, hebben we destijds al opgeschreven in de recensie van Plays Blues, Ballads & Favorites. Deze nieuwe collectie covers is al net zo goed. Met als extra attractie Lou Ann Barton die zingt op enkele nummers. Toch nog wat toevoegingen dan ten opzichte van het eerste stukje. Vaughan heeft T-Bone Walker en de jonge Johnny ‘Guitar’ Watson in zijn vingers. Geweldige complimenten, toch volstaat het niet. Want in feite heeft hij de hele Texaanse muziekgeschiedenis in zich opgezogen. Vooral de sound van de Gulfcoast is bij hem in goede handen. Blues, country, soul en rock en dat alles bijeen gehouden met zo’n losse benadering waardoor echt van namaak valt te onderscheiden. Doug Sahm zei het al: You just can’t live in Texas, if you don’t have a lot of soul.

Cuban Heels bij Jaap Boots!

Boekpresentatie Boom’s Blues door Wim Verbei

Uitgeverij In de Knipscheer en Wim Verbei nodigen u van harte uit aanwezig te zijn op dinsdagnamiddag 22 november 2011, 16.00 uur bij de feestelijke boekpresentatie van Boom’s Blues door Wim Verbei

m.m.v.
Wim Verbei, schrijver
Arend Jan Heerma van Voss, voorheen bluesmedewerker/redacteur van Jazzwereld live-muziek Philip Kroonenberg, singer-songwriter, gitarist, van Freelance Band tot en met Magic Magicians

Het eerste exemplaar zal worden uitgereikt aan
Maarten van Rossem, Amerikanist, historicus, bestseller auteur.
Na afloop signeert Wim Verbei voor belangstellenden Boom’s Blues.
Boom’s Blues is een opmerkelijk ‘dubbelboek’ over hoe Nederland
in de jaren dertig van de vorige eeuw kennismaakte met de Afrikaans-Amerikaanse bluesmuziek
en over de even dramatische als bijzondere vriendschap tussen Frans Boom en de jazzcriticus en musicoloog Will Gilbert die in de oorlog aan de wieg stond van het door de Duitsers uitgevaardigde ‘Jazzverbod’. Boom’s Blues bevat tevens de volledige Nederlandse tekst van het niet eerder gepubliceerde manuscript uit 1943 van J. Frank G. Boom De Blues. Satirische Liederen van de Noord-Amerikaanse Neger alsmede een unieke CD met 24 bluesnummers die Frans Boom in zijn collectie had en/of verwerkte in zijn manuscript.

K o m t a l l e n e n s t u u r d e z e u i t n o d i g i n g d o o r !
Podium Mozaïek Bos en Lommerweg 191 1055 DT Amsterdam. Klik: Route & bereikbaarheid
dinsdag 22 november 2011
zaal open 16.00 uur; programma 16.30 tot circa 17.45 uur
signeren en napraat in de foyer
toegang gratis reserveren noodzakelijk: 020-580 0381 [++ 3120 580 0381]
OF:
(1) klik op homepage http://www.podiummozaiek.nl/
(2) klik op het programma 22 november
(3) klik bovenin op programmapagina op vakje «Voeg toe aan / in uw bestellijst» en
(4) klik op volgende schermpagina onderin op regel «Bestel kaarten voor deze voorstelling»
De kaarten liggen dan voor u klaar op de dag van de voorstelling bij Podium Mozaïek.

CD recensie Shane Dwigth – a hundred white lies

De laatste 10 jaar heeft Shane zo’n 2000 live shows gedaan, 7 cd’s uitgebracht met een verkoop van 60.000 stuks en daarnaast nog een dvd Live from the Legendary Rhythm & Blues Cruise.
Zijn 7e en laatste cd ‘A hundred white lies’ is wederom een geweldig Americana album met 11 van de 12 nummers van eigen hand, hij wordt op dit album gesteund door ‘Dick 50′ ook wel bekend als begeleidingsband van ‘Delbert McClinton’ en de achtergrond zangeressen ‘Bekka Bramlett en ‘The McCrary Sisters’.
Zijn nummers zijn doorspekt met emoties uit de donkere periode van zijn leven en dat is aan de titels als ‘A hundred white lies’ ‘She struts 22′ waar aan de verleidingen waar de artiesten tijdens het touren bloot gesteld worden, ‘Love’s last letter’ en ‘Broken’ zijn songs als gevolg van scheiding en de daarbij behorende pijn met ‘True love’s gone’ als samenvatting van dit alles.

Alle nummers staan garant voor kwaliteit met lekker gitaarwerk van Shane, welk je soms door je ziel snijdt en op veel nummers achtergrond zang, perfect passend bij Shane’s stem, die emotie van de nummers weergeven, de ene keer de pijn en twijfel, de andere fel agressief en de rest van de band kleurt het plaatje perfect in.

Kortom dit is een cd die je moet beleven en zal je daarna bij je strot grijpen.

Muzikanten:Shane Dwight – lead/rhythm/slide guitar & vocals
Kevin McKendree – acoustic guitar & keyboards
Rob McNelley – rhythm/electric slide guitar
Stephen Mackey – bass
Lynn Williams – drums
McCrary Sister – background vocals (2, 5, 7, 8, 9)
Bekka Bramlett – background vocals (1, 2, 4, 6, 12)
Mike Henderson – harmonica

Label: R.Tist records
Website: http://shanedwight.com/music/

Discography:
cd’s
Boogie King (2002)
Come See Me (2003)
Done With You (2005)
What You Need (2007)
Plays the Blues (2007)
Gimme Back My Money (2009)
A Hundred White Lies (2011)
dvd
Live from the Legendary Rhythm & Blues Cruise (2010)

Genomineerde bands spelen op de Dutch Blues Awards 2011

Op zaterdag 14 april 2012 worden er door de Dutch Blues Foundation de Dutch Blues Awards 2011 uitgereikt in Hotel de Rustende Jager te Nieuw-Vennep. Tijdens dit evenement zullen de drie genomineerde bands, Barrelhouse, Bradley’s Circus en The Veldman Brothers, optreden.

De winnaars worden die avond bekendgemaakt. Hieronder de genomineerden.
Band: Barrelhouse, Bradley’s Circus, The Veldman Brothers
Gitarist: Gerrit Veldman, Kees Dusink, Sjors Nederlof, Richard van Bergen, Raymond ‘Guitar Ray’ Nijenhuis.
Vocalist(e): Ralph de Jongh, Phil Bee, Tineke Schoemaker, Mattanja Joy Bradley, Dede Priest.
Drummer: Henk Punter, Boyd Small, Marco Overkamp, Jody van Ooijen, Robbie Andreas Carree.
Bassist: Harm van Sleen, Jasper Mortier, Ruud Weber, Jules van Brakel, Patrick ‘Sideburn’ Obrist.
Toetsenist: Martijn Schok, Han van Dam, Roel Spanjers
Harpist: Bennie Veldman, ‘Big Pete’ Pieter van der Pluijm, Ben Bouman

Tot 1 december kan gestemd worden op de genomineerden en vanaf 1 januari 2012 kunnen voor dit evenement kaarten besteld worden via de website.

De Dutch Blues Foundation heeft bovendien een Dutch Blues Hall Of Fame in het leven geroepen, waarin personen worden opgenomen die door de jaren heen van onschatbare waarde zijn geweest voor de blues in Nederland. Harry ‘Cuby’ Muskee en Oscar Benton zijn dit jaar als eerste in de Dutch Hall Of Fame opgenomen. Binnenkort wordt bekendgemaakt wie in 2012 wordt toegelaten tot de Dutch Blues Hall Of Fame.

Nineke Loedeman over Patrick Sweany

Nineke Loedeman recensie aangaande het optreden van Patrick Sweany nu ook op Bluesmagazine.nl

Patrick Sweany
NiXpodium, Enschede
29 Oktober 2011

Patrick Sweany is deze maand voor het eerst in Nederland, en vanavond in het NiXPodium begint hij aan zijn tweede concert in de Lage Landen. De aftrap in Paradiso de dag ervoor was hem goed bevallen, maar toen hij begon met de soundcheck in de NiX raakte hij niet uitgepraat over de diverse authentieke versterkers die er staan en waarmee hij mocht gaan spelen.
Lees hier verder...........

Recensie: Little Victor – Boogie All Night

Tis alweer wat jaartjes gelden dat Victor bij ons in de club was, maar hier dan zijn jongste boreling.............................

We weten allemaal dat muziek uit klanken bestaat. Als je de nieuwe CD van Little Victor opzet dan krijg je een veelvoud hiervan. Prachtige authentieke sound zoals dat in de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw opgenomen werd met als noemers en voorbeelden Sun Blues, Chicago Blues, Swamp Blues, slide gitaar en mondharmonica, Howlin’ Wolf, John Lee Hooker, Elmore James, Slim Harpo, Lazy Lester, Papa Lightfoot en Jerry McCain, maar als deze man gaat zingen dan klinkt het ongeveer zo: “mwah bèh, wieh ha wee wa wo, hee mo boekie oh nai lo”.
Lees hier verder........

Luuk Schmidt en Brother Dege

Zaterdag 5 November in het voorprogramma in samenwerking met

 en  

Luuk Schmidt
De uit Hengelo afkomstige Luuk speelt normaal gesproken in de band Necessary Nature maar om zijn artistieke inspiratie volledig kwijt te kunnen schrijft en speelt hij ook muziek onder zijn eigen naam. Als inspiratiebron noemt Luuk zel R,E.M., Neil Young, Cat Stevens en Tracy Chapman.

Hoofdprogramma
 Brother Dege (USA) ...... (“Deej“) wordt al het best bewaarde geheim uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten genoemd! Dege Legg is een singer/songwriter en tevens muzikant in hard- en southernrock bands als Santeria en Black Bayou Construktion. Een geboren cajun uit de swamplands van Louisiana, en opgegroeid met deltablues.
 Deze langharige Amerikaan uit Lake Charles, Louisiana is als Brother Dege op het podium gewapend met zijn dobro, en vol overgave vertolkt hij de rauwe deltablues op zijn eigen unieke manier met ritmisch doorrollende dobroklanken en dito stemgeluid. In 2010 kwam zijn derde cd “Folksongs of the American Longhair” uit, 10 nummers met alleen de slide-gitaar. Brother Dege klinkt spiritueel en ingenieus, en verliest de rauwe kracht van de blues niet uit het oog. Eerlijk en recht uit het hart. Hij weet vaak een gevoelige snaar te raken, rammelend op zijn dobro. In zijn songs hoor je als het ware de orkaan Katrina verwoestend over de stad New Orleans trekken en het water door de dijken breken. Liefhebbers van de slide gitaar, swamp-blues of southern rock zullen aan hun trekken komen bij het meemaken van een optreden van Brother Dege. Laat je meeslepen met het ritme en misschien zal het geheim ontrafeld worden….

Patrick Sweany @ NiX Podium 29 Oktober 2011

Patrick Sweany is deze maand voor het eerst in Nederland. Vanavond op het NiX Podium begint hij aan zijn tweede concert in de Lage Landen. De aftrap in Paradiso de dag ervoor was hem goed bevallen, maar toen hij begon met de soundcheck in de NiX raakte hij niet uitgepraat over de diverse authentieke versterkers die er staan en waarmee hij mocht gaan spelen. Hij opende zijn concert met de mededeling dat hij vooral die “ene uit 1964” wel heel bijzonder vond om vervolgens vol overgave los te gaan in een vlotte set met zeer afwisselende songs maar allemaal met een grote dosis energie en power.

Zittend op een kruk, met zijn voeten stampend op een omgebouwd cd-kistje waarin de microfoonstandaard is geplaatst, komt hij binnen bij het aanwezige publiek alsof er een volledige band staat. Zijn stem is veelzijdig en soulful, over het algemeen laag en warm, maar soms ook hoog en rauw. En die stem is zo bepalend en verrassend dat je in nummers als “ Same thing” bijna van je kruk valt vanwege de vocale kwaliteiten van deze man. Tussendoor vertelt hij bijzonder leuke verhalen over thuis, West-Nashville ” the better part! “ en andere ervaringen. Zo raadt hij het publiek aan om eens naar Eureka Springs in Arkansas te gaan waar hij zijn eerste cd heeft opgenomen en voegt hieraan toe dat we dan niet zijn nog openstaande rekeningen van het café Chelsea’s Corner hoeven te voldoen! Hij wisselt veelvuldig van gitaar, en ook met de slidegitaar staat hij zijn man. De nummers variëren van slowblues en swamp tot rock-‘n-roll en ruig. Veel van de nummers zijn van zijn eigen hand maar hij speelt een magistrale cover van “Poverty” van Bobby Blue Bland, om kippenvel van te krijgen. Zijn derde cd  “ Every hour is a dollar gone “ werd geproduceerd door Dan Auerbach van de Black Keys. Dit is goed te herkennen in nummers als “ Them Shoes” en “After a while”. Grappig om na afloop van het concert te horen dat jaren geleden een nog jonge en onbekende Auerbach graag in de band van Sweany wilde spelen! Ze groeiden min of meer in dezelfde omgeving op. Bijna aan het einde van de tweede set gooit hij er nog een prachtige ballad in van Joe Tex om vervolgens nog het fijne nummer “Badluck, badluck” van zijn tweede album te doen.
Ach, en dan moet er na een stevige toegift een einde komen aan dit verbluffende optreden en kan ik maar een conclusie trekken: Patrick Sweany is een swingende, roots rockende bluesman en laat een geweldige indruk achter.
Filmpje volgt........

Sean Costello Live CD Preview

Before his tragic death in 2008, Sean Costello had garnered a well-earned reputation as both a dynamic live performer as well as a consummate studio professional. Sadly, Costello left behind a sparse catalog of albums, and little that illustrated his electrifying live performance style save for a handful of random tracks on 2009's Sean's Blues compilation album.
On November 15, 2011 Landslide Records will release the much-anticipated Sean Costello: At His Best - Live, a sixteen-song collection of live performances culled from across his too-brief career, 2000 to 2007. The album features material taken from both U.S. and European performances, and includes eleven previously unreleased songs from the beloved blues guitarist. Better yet, proceeds from the album will benefit the Sean Costello Memorial Fund for Bi-Polar Research, a non-profit organization started by Sean's mother, Debbie Costello Smith. Lees hier verder........

13 november Ryan McGarvey

De voorverkoop van gitaarvirtuoos Ryan McGarvey gaat als een speer, wees er op tijd bij.
Vvk adressen zijn: POP EYE Hengelo (ov)
                            Cafe de Doedelzak Enschede
                            Aan de kassa tijdens voorgaande optredens
Voor diegene die te veraf wonen voor de vvk adressen, neem contact op met info@vaneckblues.nl

We naderen al aardig de grens van uitverkocht, wees er snel bij!!!!!  VOL=VOL

Jan

Jules van Brakel bij King MO

Bassist Jules van Brakel, genomineerd voor de Dutch Blues Awards 2011, bekend van bands als MOCT, Mike and the Mellotones, the Backbones en meer van dat moois is officieel vast bandlid geworden bij King MO. Hij volgt Roelof Klijn op die door zijn nieuwe gezinssituatie (pas Papa geworden) en zijn verplichtingen bij Dede Priest en the Shiner Twins het drukke programma van King MO moeilijk meer in kon passen.

Uiteraard zijn de overige leden van de band zeer tevreden met de nieuwe aanwinst, maar blijven ook goed bevriend met Roelof die in november nog de laatste afgesproken gigs met de band zal spelen.
Na het acute vertrek van drummer Henk Punter, tourt de band op dit moment in Duitsland met Nicky Loman (o.a. Alain Clarke, Candy Dulfer, Bobby Kimball), maar Nicky kan niet vast in de band komen spelen. Ook daar hoopt de band op korte termijn met een nieuw vast bandlid op de proppen te komen en hun ambitieuze plannen (meer buitenland tours, nieuwe CD) in 2012 verder uit te werken.

The Delta Saint oktober 2011 NiX Podium Enschede

De vooraankondiging liet het al weten, The Delta Saints zouden zomaar the next big thing, de band met de x-factor, kunnen worden. En laten we eerlijk zijn, we zitten al weer geruime tijd te wachten op een band met ballen die ons in vervoering kan brengen. Dus vol verwachting op den brommert naar het fameuze NiX Podium te Enschede. Het Podium heeft o.a. een grote naam als kraamkamer voor opkomend talent in de blues en roots scene, zeker binnen Nederland maar ook de rest van Europa volgt men dit Podium  met grote ogen. Dit is de Saints eerste tour door Europa en dat het zwaar is weten ze nu ondertussen ook. De tour brengt de heren door heel Europa en de avond voor het hier besproken optreden stonden ze nog in Parijs. En hierna? Op naar Bonn voor opnamen bij het vermaarde Rockpalast van de WDR. Toch prachtig dat HET Podium, zoals de NiX het zelf noemt, opgenomen is in een tour als deze.

The Delta Saints: deze jonge honden band uit Nashville brouwt een energieke, bijzonder smaakvolle cocktail van Southern Rock, (swamp)Blues en Funk, in de verte herinneringen oproepend aan bands als The Allman Brothers en The Black Crowes. In relatief korte tijd heeft de band een sterke fanbase opgebouwd in Music City (Nashville) en het zuidoosten van de VS. Ze brengen veel eigen werk afgewisseld met enkele klassiekers als Honky Tonk Woman, Come Together, Hey Jude en een stevig portie rock ‘n roll geschoeid op de meesterwerken van Chuck Berry. Echter alles wat ze aanpakken overgieten ze met hun in eigen keuken bereide saus en brengen het ook nog eens met een vurig enthousiasme aan de kook. Een inzet en enthousiasme welke je tegenwoordig nauwelijks meer ziet.

Het is onvermijdelijk dat de Delta Saints je niet met de haren rechtovereind in de nek de zaal uit laten gaan en dat is ze bij mij, maar ook het overgrote deel van het aanwezige publiek uitermate goed gelukt. Kippenvel delen met je medebezoekers maakt een optreden tot een onvergetelijk samenzijn. En dat samenzijn gaat dus ook op voor de band, zo voelt het en zo is het. Mede omdat de NiX geen kleedruimte heeft waar de band zich terug kan trekken in de pauze en na afloop heb je echt het gevoel dat je deel bent van de band maar ook andersom, samen maak je vuurwerk en een wereldavond. Voor mij en iedereen die aanwezig was mogen ze vanavond weer HET Podium bestijgen en ons overgieten met de heerlijkste en heetste saus die ik in lange tijd heb mogen proeven.

De NiX heeft met de van de wanden druipende muzieksfeer en geschiedenis zeer zeker bijgedragen aan dit ultieme warme gevoel waarmee ik de zaal verliet.
Maar, niet getreurd, ik weet dat ik binnenkort weer mag genieten van een (h)eerlijk optreden in deze zaal, op zich een super basis ingrediënt. Ik prijs me gelukkig!
Klompke

Uurtje van NiX 25 oktober

Van 21:00 tot 22:00 een uurtje van NiX 25 oktober bij EnschedeFM:

Maria Muldaur – Walk by faith (Steady love – 2011)
Leo Kottke – Last steam engine train (The best of – 1987)
Sonny Landreth – Bluetarp blues (From the reach – 2008)
Rolling Stones – ventilator blues (Exile on Mainstreet – 1972)
Patrick Sweany – Corner closet (That old southern drag – 2011)
Lance Lopez – One half hour (Salvation from sundown – 2010)
Cuby & the Blizzards – Go down sunshine (Collected – 2010)
Brother Dege – House of the dying sun (Folksongs from the American longhair – 2010)
ZZ Top – Bedroom thang (First album – 1987)
Dede Priest – Chicken or egg (Kinky at the root – 2011)
Mojo Bufford – Mo’s wood (Blues ain’t a color – 2005)
Robert Ctay – I wonder (Strong persuader – 1986)

Stem nu op de Dutch Blues Foundation: maar eerst luisteren naar Ruud Weber ...
http://www.dutchbluesfoundation.com/stemmen

Brother Dege, om even voor te gaan zitten...

Brother Dege, om even voor te gaan zitten....

De Amerikaanse rockfotograaf Barry Feinstein is overleden.

Dat heeft zijn vrouw laten weten. Feinstein stond vooral bekend als fotograaf van bekende albumcovers. Zo zijn de covers van Bob Dylan's The times they are a-changing en Beggar's Banquet van The Rolling Stones van zijn hand. Die laatste hoes van een met graffiti beklad vuil toilet werd eerst te expliciet bevonden en vervangen door een witte hoes. Later werd Baggar's Banquet wel met de Feinstein foto uitgegeven.

Film
In totaal maakte Feinstein in zijn carrière voor ruim 500 covers de foto, waaronder Pearl van Janis Joplin en het soloproject van Beatle George Harrison All things must pass.

Hij tourde met Bob Dylan voor de beroemde 1966 electric tour en dirigeerde ook de cult film You are what you eat, in 1968.

Feinstein was al enige tijd ziek. Hij is 80 jaar oud geworden.

Zijn lp-hoezen en foto's zijn te zien op de Barry Feinstein website.

De genomineerden Dutch Blues Awards 2011 bekend

De Dutch Blues Awards is een jaarlijks terugkerend evenement waarbij Awards zullen worden uitgereikt aan mensen die het afgelopen jaar een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de Blues in Nederland. De Dutch Blues Awards voor de catogorieën; Best Dutch Blues Band, Best Dutch Blues Artist, Best Dutch Blues Album en Keepin the Blues Alive Awards. De Dutch Blues Awards 2011 zullen op zaterdag 14 april 2012 worden uitgereikt in Hotel de Rustende Jager te Nieuw-Vennep. Kaarten voor dit evenement zijn vanaf 1 janurari 2012 te bestellen via de website van de Dutch Blues Foundation.

De genomineerden voor De Dutch Blues Awards 2011 zijn:

Bands:
The Veldman  Brothers
Barrelhouse
Bradley's Circus
Gitaristen:
Gerrit Veldman  (The Veldman Brothers)
Kees Dusink  (Twelve Bar Blues Band)
Sjors Nederlof  (o.a. King Mo en Coup de Grace)
Richard van Bergen  (o.a. Rootbag, Shiner Twins en Dede Priest Band)
Raymond 'Guitar Ray'  Nijenhuis (o.a. Mr. Boogie Woogie en Dede Priest)

Vocalisten:
Ralph de Jongh  (Crazy Hearts)
Phil Bee  (King Mo)
Tineke Schoemaker  (Barrelhouse)
Mattanja Joy Bradley  (Bradley's Circus)
Dede Priest
Drummers: 
Henk Punter  (King Mo)
Boyd Small  
Marco Overkamp  (The Veldman Brothers)
Jody van Ooijen  (o.a. Dede Priest band en de Shiner Twins)
Robbie Andreas Carree  (Mr. Boogie Woogie)
Bassisten:
Harm van Sleen  (o.a. Dicky Greenwood en United by Music)
Jasper Mortier  (o.a. Crazy Hearts en Mr. Boogie Woogie)
Ruud Weber (o.a. Snowy White en Ruud Weber Band)
Jules van Brakel  (Mike & the Mellotones)
Patrick 'Sideburn' Obrist  (Twelve Bar Blues Band )
Toetsenisten:
Martijn Schok  
Han van Dam  (Barrelhouse)
Roel Spanjers  (o.a. Normaal)
Harpisten:
Bennie Veldman  (The Veldman Brothers)
Big Pete ( Pieter van der Pluijm )
Ben Bouman

Tot 1 december 2011 kan worden gestemd op de genomineerden. Klik hier om te stemmen

John-Alex Mason passed away

Via via hoorden we vanmorgen het droevige nieuws:

John-Alex Mason passed away this morning in a Colorado Springs hospital. After a recent surgery, he fell into a coma and never regained consciousness.
Hij tourde in 2005 en 2006 door Nederland waarbij hij ook ons Podium aandeed voor een fraai optreden.
Ik heb zelfs een t-shirt van hem gekocht en dat doe ik bijna nooit, zegt genoeg!
Hij sliep nog bij onze eigen Martin "Mick Jagger" Peulemans.
We zullen hem missen!

Same old blues

Beste vrienden, zoals altijd de eerste poging "same old blues"Veel plezier en genieten maar....
Anne-Marie

Cuby op postzegel!

PostNL brengt een speciale muziekpostzegel met geluid op de markt van het nummer Somebody will know some day van het album Groeten uit Grollo van Cuby and the Blizzards.

Door een smartphone met een speciale app bij de postzegel te houden gaat het nummer draaien. Maandag werd de eerste muziekpostzegel gepresenteerd, een zegel van Radar Love van Golden Earring. Ook De Dijk krijgt een eigen muziekpostzegel van het nummer Ik kan het niet alleen. De muziekpostzegel van Cuby verschijnt in november op de markt.

Uurtje van NiX 18 oktober

tussen 21:00 en 22:00 een uurtje van NiX bij EnschedeFM een uurtje nonstop

Adele – Rolling in the deep (21 – 2011)
De Dijk – Wil je winnen (Scherp de zeis – 2011)
Cash Box Kings – Fraulein Paulina (Holler and Stomp – 2011)
Bugs Henderson – Sweat and mean (Daredevils of guitar – 1994)
C.W. Stoneking – Jungle blues (Jungle Blues 2008)
Andreas Arlt – It hurts to love someone (All time favorites – 2011)
Mariëlla Tirotto & the blues Federation – Black Coffee (Dare to stand out – 2011)
Ryan McGarvey – Mystic dream (Forward in reverse – 2007)
Cuby & the Blizzards – Another day, another road (Universal masters collection – 2002)
Roy Buchanan – The Messiah will come again (Sweet dreams: the Anthologu disc 1 – 1995)
Stevie Ray Vaughan & Double trouble – Tin Pan Alley (live) (Couldn’t stand the weather – 1984
Bluesmotel – Bound to drive you crazy (Bound to drive you crazy – 2011)

The Epstein Roepaen Festival 16 oktober 2011

Roepaen Festival 16 oktober 2011
Voor het eerst op dit festival om onze vrienden The Epstein weer eens te ontmoeten en zien spelen. Geweldige ervaring! Zeker daar Ine nog even mee mocht doen.

Foto gemaakt door © Marcel Houweling.

Tja, The Delta Saints, wat een geweldig optreden op zaterdag 15 oktober 2011.

Woensdag 19 oktober zijn er opnamen voor het fameuze Rockpalast. De uitzending zal zijn op Maandag 28 November 2011, 00.15 - 02.15 uur.

Wie kan raden welke versterker van het NiX Podium door leadzanger Ben Ringel hier bespeelt kan 2 vrijkaartjes winnen.

Dus kijken en opletten : -)

---

Concertverslag TIMO GROSS 01-10-2011 NiX Podium

Concertverslag TIMO GROSS 01-10-2011 NiX Podium

Tekst: Nineke Loedeman
Foto’s: Bert van der Veen

Op een zeer zwoele herfstavond, naar blijkt de warmste 1 Oktober all over, fiets ik weer eens naar de NiX om te gaan luisteren en kijken naar de Timo Gross Band. Ik had al van deze band uit Duitsland gehoord, gelezen en via de bekende videokanalen ook al diverse clips gezien. Al met al genoeg geprikkeld om dit trio van dichtbij mee te gaan maken. Het was gezellig in de NiX, al viel het aantal publiek iets tegen (een band als deze verdiend meer) en zoals altijd zeer sfeervol, om 21.45 u. trapten de heren af met de titelsong van hun laatste cd “Fallen from grace”, een opwarmertje nog in een rustig tempo, maar dermate stuwend dat ieders aandacht meteen getrokken was. Ach, en daarna leek het alsof we met z’n allen in een trein zaten die voortdenderde in een lekker tempo, soms iets sneller en soms iets langzamer.

Het publiek raakte steeds meer in de ban van deze drie mannen, die goed op elkaar ingespeeld zijn . Timo Gross heeft een prettig rauwe stem, zingt makkelijk en speelt gewoon goed gitaar! Wordt daarbij ondersteund door een geweldige ritmesectie, Frowin Ickler op bas en Michael Siegwart op drums, muzikanten die ook hun sporen ruimschoots verdiend hebben. Timo kan ook nog eens lekker vertellen en dat dat in het duits gaat is voor de meeste aanwezigen geen probleem, zo dichtbij de duitse grens.

Zo vertelt hij over een nummer, “I need you badly” dat hij voor Ray Charles geschreven heeft, zelfs heeft opgestuurd naar de man maar helaas nooit door Ray gebruikt is. Dom, dom, dom want even later blijkt dat dat een geweldig nummer is. Timo weet het enthousiaste publiek ineens stil te krijgen door een gitaarsolo met de volumeknop op nul weg te geven, samen met Frowin. Prachtig gewoon. Om daarna er weer vol in te knallen met “Down to the Delta”, van het debuutalbum uit 2005. Funky, driestemmig gezongen en even hoorden we wat Dire Straits erin! Toen de mannen ineens van het podium afliepen dacht ik: he, nu al pauze? Maar het bleek een acoustisch setje op de dansvloer te worden, Timo op de resonator en waarbij ook drummer Michael een gitaar bespeelde. Het publiek stroomde naar voren om hier maar niets van te missen, erg bijzonder. Na 3 nummers dan toch pauze, om daarna weer te beginnen met een instrumentaal nummer “Struttin’part two” waar de vonken van af spatten. De sfeer is geweldig en het ene na het andere nummer wordt met veel gejuich onthaald en beloond. Inmiddels staat het publiek te dansen op de dansvloer en ondergetekende had om het Bass’n Drumsnummer gevraagd, met daarin een lekkere funky bassolo van Frowin en aansluitend een drumsolo van Michael. Kippenvel!

Als uiteindelijk het laatste nummer wordt aangekondigd loopt de spanning op en laat het publiek na afloop duidelijk horen dat de heren nog niet klaar zijn. Na het geroep om Zugabe, speelt de band nog 3 nummers, waaronder een flitsende “Redhouse” en een klein acoustisch “Here comes de blues”, met backing vocals van het publiek. Wat een vet optreden of zoals een bezoekster mooi verwoordde: Affengeil! Om vervolgens na afloop, zoals gebruikelijk, nog een biertje met de heren te drinken en wat na te kletsen. Wat zijn dit toch heerlijke avonden!

Concertverdlag Sultans of Slide NiX Podium 8 september

Concertverdlag Sultans of Slide NiX Podium 8 september

Bericht geplaatst op 12 september 2011 door Jan van Eck in de categorie Nieuws.
Tekst: Herbert Schluter
Foto’s: Erik Cramer
Op donderdag 8 september stapte ik tamelijk vroeg op ’t fietsje om naar NiX Bluespodium te peddelen. Op het programma stond namelijk om 20.30 uur een – op papier althans – geweldige combinatie van de Sultans of Slide, met frontman niemand minder dan Big Monti Amundson. Om ze maar meteen te noemen: Henry Cooper op (slide)gitaar en zang, Richard van Bergen (ook geen onbekende, nl. Shiner Twins) op gitaar en zang, Bart Kamp op basgitaar en last but certainly not least Boyd Small die als drummer liet horen over een fantastische bluesstem te beschikken. Hoor je ook niet iedere dag!

Hoe dan ook, toen ik om 3 minuten voor half negen de NiX binnenstapte kwamen de eerste tonen me al tegemoet wandelen. Gelukkig bleek ’t de soundcheck te zijn en had ik nog tijd om de jas weg te hangen en een biertje te regelen. Toen de heren even later het podium betraden stond er dus maar liefst 5 man op het podium en er werd afgetikt met ‘Broke Down’. Al na de eerste paar akkoorden was duidelijk dat hier een gedegen clubje muzikanten op het podium stond. De eerste nummers begonnen met een slow start om steeds verder op bouwen naar een energiek samenspel waar gewoonweg het speelplezier van afspatte! De heren hadden er zichtbaar lol in en waren dan ook goed op elkaar ingespeeld. Af en toe een blik naar elkaar en ’t was meteen duidelijk wie de gitaarsolo in een liedje voor z’n rekening mag nemen. Wie ’t ook deed, Monti, Richard of Henri, het resultaat was hoe dan ook een high-power, energieke en vlammende solo – gitaren mag je soms best mishandelen. Een beetje, dan…
Songs die de revue passeerden waren onder andere Oh Johnny, Shake ‘em, Goodbye Blues, Strange Angel, Lucky, Never Happy en Cruel. Ook tijdens de toegift gaat het gas er stevig op en er ontstaat een soort gitaar-battle tussen Henri, Monti en Richard die om beurten een vlammende solo laten horen, even naar elkaar kijken om vervolgens een ander weer de ruimte te geven voor een al even opzwepende solo. Boyd en Bart laten zich ook niet onbetuigd op hun instrumenten. Niet alleen de heren muzikanten hebben er lol in, ook het publiek gaat helemaal uit z’n dak en zowel na afloop van het optreden als de dagen erna gonst het op Twitter, Facebook en de site van de NiX van de enthousiaste reacties op dit spetterende concert. Om even een citaat van één van de aanwezigen te laten horen: ‘Staat in het linkerrijtje, praktisch bovenaan!’. Heerlijk!

Interview met Eric Steckel Nix Podium, Enschede – 16 december 2010

Interview met Eric Steckel
Nix Podium, Enschede – 16 december 2010

Tekst en Foto’s : Andre Wittebroek
Afgelopen donderdagavond 16 december trad gitarist/zanger Eric Steckel  op in  Nix Podium in Enschede. Zoals te lezen valt in artikel Nieuws van de Nix 3 december in dit magazine (lees artikel) staan er dingen te veranderen o.a. de naam. Nu dus Nix Podium en onthoudt die naam beste lezers, want het is een prachtige club met fantastische mensen die het besturen o.l.v. Chris Wobben . Ikzelf was nu er voor de eerste keer (schaam me echt een beetje) en zal zeker spoedig terugkomen. De ledenwerfavond a.s. donderdag 23 december met o.a. King Mo en de viering van het 10-jarigjubileum op zondagmiddag 30 januari met John Primer zijn voor iedereen die van goede live-muziek plus  een zeer gezellige sfeer houdt een goede gelegenheid om eens een kijkje te nemen! Van harte aanbevolen door mijzelf!

Voor  het concert was er volop gelegenheid  voor een interview met Eric,  bassist Peter Lewis en drummer Sergio Pajaro-Gonzales. Tourmanager Rob Koning regelde dat vlot.
-Vorig jaar zag ik je voor het eerst optreden op het Grolsch Bluesfestival in Schoeppingen en daar speelde je met Bas Paardekooper. Hoe kwam die samenwerking tot stand?
We speelden  al eens samen op een Blues Guitar Tribute en dat werd  een  succes. Mijn manager Rob Koning wilde graag een zomertour in Europa en er was geen begeleidingsband uit Amerika beschikbaar dus werd besloten een tour met Bas en zijn band te doen. Uit de vele positieve reacties bleek het een goede keuze geweest te zijn.
-Je bent nog erg jong maar toch al jaren in de muziek actief. Wanneer en hoe ben je begonnen?
Ik was altijd al gefascineerd door de gitaar als instrument. Bij elk optreden hield ik vooral de gitarist in de gaten  en keek wat hij deed, hoe hij het deed e.d. Doe ik nog trouwens nog steeds. ( Ondergetekende ook, maar die heeft nog nooit een gitaar aangeraakt!!). Door  veel te oefenen , mijn voorbeelden na te spelen en waarschijnlijk toch het nodige talent hebbende, kwam ik steeds verder. Daarna kwamen de eerste optredens maar in 2003 ging het ineens veel sneller. John Mayall zag mij spelen en vroeg mij voor een optreden. Dat ging zo goed dat we in 2004  een tour in Scandinavie deden. Ik bleek de jongste gitarist te zijn die ooit in zijn band speelde. Hij heeft mij veel tips gegeven, ook  bij optredens d.m.v. een knipoog, een handbeweging, een bepaalde blik. Je wist dan wat te doen, wat is goed, wat minder e.d. De praktijk is toch de beste leerschool. Bij blueslegende Mayall spelen is natuurlijk een visitekaart van jewelste: Eric Clapton, Peter Green, Walter Trout, Eric Steckel:  klinkt niet gek!!  In 2005 mocht ik nog sessiewerk doen op zijn CD Road Dogs. John heeft mij echt geholpen en is nog eens een fantastisch persoon. Diep respect dat hij op 76 jarige leeftijd nog steeds zo actief en goed is. Hij  goed op de juiste voeding, op voldoende rust en heeft er nog altijd veel plezier in. Hopelijk gaat dat mij ook lukken.
-Op je nieuwe CD Milestone klink je veel volwassener, je stem lijkt rijper. Heb je dingen bewust anders gedaan of zangles gehad?
Geen zangles.  Dat mijn stem verandert is logisch. Ik word ouder en de childvoice verdwijnt meer en meer. De stem wordt dan minder iel, wat dikker en voller. Het klinkt inderdaad anders, maar ik ben er heel tevreden mee. De muziek zelf gaat wat meer naar de rock, niet alleen blues. Het muzikale plaatje is wat breder geworden. Milestone verkoopt het beste van al mijn CD’s tot nu toe. Op de volgende CD gaan we daarmee verder; een piano, misschien blazers erbij e.d.  Wat breder dus. Snaptime thinking noem ik dat. Joe Bonamassa doet dat ook, de juiste muziek op het juiste moment en zo blijf je jezelf ook ontwikkelen. Je roest niet vast in hetzelfde.
-Als leraar  vraag ik mij af hoe je de muziek bijv. het toeren  en school gecombineerd hebt in het verleden.
Dat ging eigenlijk erg gemakkelijk. Ik zit nog steeds op school, moet nog 1 jaar en dan ben ik klaar met de opleiding. In de V.S. zijn er scholen waar je de school en de muziek of sport kunt combineren. Het toeren wordt dan in de vrije momenten ingeroosterd. Je krijgt daar voldoende tijd voor. De schema’s worden op elkaar aangepast.
-Hoe zijn jullie als band bij elkaar gekomen?
Wij kennen elkaar al vanaf onze jeugd, hebben samen op school gezeten en konden altijd goed met elkaar opschieten. Peter, de bassist, speelde gitaar maar is enkele jaren geleden bas gaan spelen. Sergio drumde al langer en toen ik een nieuwe band formeerde,  heb ik hen gevraagd. We zijn nu een jaar samen. We wonen allemaal in Jacksonville Florida en dat is ook lekker makkelijk.
-Een laatste vraag, die ik iedere gitarist stel:
-Zou je een Blues In The Schools op mijn school willen doen in navolging van o.a. Joe Bonamassa en  Michael Burks?
Natuurlijk! Heel  graag zelfs, moeten we een volgende najaarstoer  regelen!!
(Alweer eentje erbij!)
De bandleden wensen BluesMagazine veel succes en danken ons voor de belangstelling.

Het optreden zelf
Helaas waren deze donderdag de weeromstandigheden zo abominabel dat er van buiten Enschede minder bezoekers waren dan normaal. De band deerde het niets want zij gaven een show weg van grote klasse. Ikzelf had meer blues verwacht maar het ging meer de rockkant op. Het was een stevige show waarin de uitmuntende gitaarkwaliteiten van Eric naar boven kwamen. Hij speelt met een gemak en souplesse van een doorgewinterde veteraan. Ook zijn zang was prima.  Sergio op drums en Peter op bas legden een stevig fundament neer waarop Eric naar hartenlust kon soleren. Hoogtepunten voor mij waren Sooner or Later, een heerlijke slowblues, Empty Promises mij bekend van Michael Burks, de instrumental My Guitar Gently Weeps en de 2 slidenummers wier naam ik niet meer weet.
Een mooi stevig bluesrockconcert!
Conclusie:
Een heel mooie avond gevuld met  erg enthousiast en aardige mensen van de Nix, een erg leuk gesprek met 3 zeer vriendelijke zelfs wat verlegen muzikanten, een  tourmanager en als toetje een gedegen show!! Chris, Jan , Ine en wie ik vergeten ben, bedankt!
En toen door de barre omstandigheden, kou en sneeuw naar het donkere Winterswijk, maar het  was het elke seconde waard!!!!!!