zaterdag 4 februari 2012

Concertverslag Ben Poole Band @ NiXPodium 29-01-12

Concertverslag Ben Poole Band @ NiXPodium 29-01-2012.

Het is al gezellig druk in de NiX, als de Ben Poole Band het podium opklimt. Een aantal gasten is van ver gekomen en staan al vol verwachting klaar om maar niets te missen. Ben’s reputatie van snelrijzende bluesrock-ster snelt hem vooruit, en eerlijk gezegd ben ik ook wel heel benieuwd naar deze 24-jarige man uit Engeland. Hij trapt vol af met Losing you, een heerlijk funky nummer, gevolgd door Mr. Pitifull en de trend is snel gezet. Ben speelt een errug goed stukje gitaar en zingt daarbij ook nog eens met een prettige, ruige stem. Maar ook een ballad zingen doet hij onnavolgbaar, hij bewijst dat met de prachtige Stevie Wonder cover Don’t know why I love you, een subliem mooie uitvoering. Hij lijkt makkelijk te spelen en met een heel relaxte uitstraling, het geheel is niet teveel en niet te weinig. Dat hij compleet vertrouwd op zijn ritmesectie, bassist Barry Pethers en drummer Alan Taylor, is duidelijk te zien op het podium: tijdens Got a heart, but I got no soul spelen Ben en Barry zulke lekkere solo’s, en geven elkaar die ruimte ook. Dit alles superstrak ondersteund door de drums van Alan. En natuurlijk voelt het publiek dit ook en wordt steeds enthousiaster. Als Ben vraagt of hij niet in Nederland mag blijven en geadopteerd kan worden, roepen diverse mensen ( dames?) volmondig JA! De set is afwisselend genoeg, en het nummer Love nobody no more is een mooi rustig nummer welke op zijn binnenkort uit te brengen cd verschijnt. Een verrassing volgt in de vorm van een jonge gastgitarist, 13-jarige Guy Smeets uit Herten, die de avond ervoor in Assen al een nummer mocht meespelen met Ben. En op verzoek van Ben klimt hij vandaag nog eens op het NiX podium. Samen spelen ze Too Tired en het slow-blues nummer Have you ever loved a woman, met een indrukwekkende solo van Guy. Het is werkelijk genieten om te zien hoe Guy de draad oppakt en van Ben en co. alle support en ruimte krijgt om te laten zien wat hij in zijn mars heeft. De tweede set begint met Aint no sunshine, zo slow en zo funky! De bijna liefdevolle blikken tussen Alan en Barry spreken boekdelen: hier staan mannen die erg op elkaar zijn ingespeeld, elkaar opzwepen en de weg leiden voor Ben, die hen moeiteloos volgt. Ook de nummers op de akoestische gitaar maken indruk, zeker As the crow flies, prachtig gespeeld met een geheel eigen interpretatie. En dat kan Ben, covers spelen op eigen wijze, maar wel overtuigend.


Al met al staat hier een solide klinkende band, met van die lekker lange nummers, veel goed gitaarwerk en een strakke ritmesectie. Bassist Barry Pethers heeft op mij veel indruk gemaakt, zó strak en funky speelt die gast. Aan het eind van de 2e set komt Guy nog eens het podium op om samen een lekkere Crossroads neer te zetten, en het publiek gaat uit hun dak. Natuurlijk wordt er om een toegift gebruld en die volgt in de vorm van Pain in my heart en het uptempo Me and the devil blues, met een vette slide en als gimmick staat Ben tussen het publiek te spelen, terwijl hij zingt door een megafoon… Een mooie afsluiting van een fijn optreden, Ben Poole laat een prima visitekaartje achter.
Ik wil ' m graag over een half jaar eens weer zien, en ál zijn nieuwe nummers horen…


Foto’s & Verslag: Nineke Loedeman
 
 
www.benpooleband.com

1 opmerking:

  1. Geweldig om erbij te zijn geweest, smaakt naar veel meer!
    Mooi verslag Nien!

    BeantwoordenVerwijderen