CD recensie Matt Andersen - Coal mining blues

Tekst: Rein van den Berg (Hoorn)

Ik ben nog nooit zo in beslag genomen door The Blues als tegenwoordig. En exacte verklaring daarvoor heb ik nog niet gedefinieerd. ’t Zal wel iets te maken hebben met ouder worden, en het besef dat alles vergankelijk is. Met andere woorden; “Ik leef nu!” – althans doe een poging daartoe. Blues grijpt voor mij terug naar een zekere basis, wellicht zelfs iets van waaruit we voeding putten. Energie om de dagelijkse beslommeringen het hoofd te bieden. Niet dat mijn bestaan zoveel hindernissen biedt, maar net als iedereen ben ook ik onderweg.

Eind vorig jaar heb ik mijzelf voorgenomen vaker aanwezig te zijn bij de vele concertjes die gearrangeerd worden in ons land. Schitterende initiatieven overwegend gesitueerd in low-budget omgevingen. Maar wat een charme gaat uit van dit soort kleinschalige concertjes! Zo ook het concert van Matt Andersen in de Nix bluesclub te Enschede. De geboorteplaats van Hans Theessink. Iedereen die Matt Andersen op zijn podium plaatst, is verzekerd van succes. De man is een allround entertainer, speelt gitaar als een mad man, en is daarnaast gezegend met een uitzinnige stem. Zijn natuurlijke klankkast biedt hem daarvoor ongetwijfeld het fundament. De man weegt volgens mijn inschatting momenteel rond de 160 kilo – mogelijk meer – maar aan zijn inzet tijdens de avond valt dit amper af te meten. Matt is gelukkig in staat grapjes te maken over zijn postuur, en je vindt regelmatig aanhalingen hierover in zijn teksten. Hij is dik, maar laat zich desondanks niet wegzetten als zielig. Hij zit vol met liefde, dus heeft hij – in verhouding – veel liefde te geven. “Let me roll all over you baby” schetste Andersen in 1 van zijn amoureuze teksten, waarna onder het vrouwelijke geslacht een golf van verrukking door de zaal ging. Dat de man achter de knoppen een belangrijke aanvulling is bleek andermaal tijdens deze voorstelling, want wat een waanzinnig mooi geluid werd het publiek geboden hier te Enschede. Mocht je in buurt zijn; een aanrader. (En dat zeg ik niet alleen vanwege de spontane schaal met hapjes die tijdens de pauze gepresenteerd werd)

Zijn nieuwste, Coal Mining Blues, kent dezelfde overgave als zijn live performance. De dynamiek is wellicht, aangezien het een studioplaat is, gereserveerder, maar een vergelijkbare intentie is bijna voelbaar. Het album voegt enorm toe aan het bestaande oeuvre van Anderen, zeker qua compositorisch gehalte, want het bevat diverse uitstekende nummers. Support mocht hij ondervinden van Colin Linden (o.a. Blackie & the Rodeo Kings) op velerlei gebied. Hij is verantwoordelijk voor de productie, valt te beluisteren op gitaar, en schreef samen met Matt de meeste songs van dit album. De twee nummers waar niet de namen onderstaan van Andersen en of Linden, zijn vertolkingen van Willie P. Bennett en Charlie Rich. In Rich’s Feel Like Going Home geeft Andersen zijn soulvolle stem alle ruimte. Hij wordt hier door John Sheard begeleid, uitsluitend op piano. Schitterend nummer, het me zou mij dan ook niet verwonderen wanneer hetzelfde nummer voorkomt in het repertoire van Elvis. Coal Mining Blues duurt bijna een uur. Het is een album met verhalen over mensen van vlees en bloed, mensen die beproefd worden door de wereld om hen heen, of de relationele omstandigheden waarin ze verwikkeld zijn. Er is romantiek, maar ook het besef dat er brood op de plank moet.

Andersen heeft ons land alweer verlaten, wat een extra motivatie zou kunnen zijn dit album alsnog te kopen. Opgenomen in de studio’s van Levon Helm te Woodstock. Zelfs Gart Hudson speelt een deuntje mee op de accordeon. En Amy Helm en Jonell Mosser laat zich horen op de achtergrond. Coal Mining Blues is niets anders dan een voortreffelijke CD!.

Website Matt Andersen

Zaterdag 31 Maart The Shiner Twins ( NL ) Live @ The NiX

"Het is allesbehalve vreemd als je na het opzetten van de cd Four Souls One Heart onwillekeurig naar de hoes grijpt om je ervan te verzekeren dat deze band toch niet stiekem van Amerikaanse bodem komt, zo authentiek klinkt het ijzersterke nieuwe rootsalbum van het Nederlandse Shiner Twins."  En dit, lieve vrienden, kunnen we volmondig beamen.

De band is overigens live minimaal net zo sterk als op de plaat, ze nemen je mee op een muzikale reis door de States met invloeden van allerlei stromingen uit de muziek: Soul, Country, Blues, Gospel, TexMex, New Orleans Funk, Ballads …

Dansschoenen aan, heren het stropdasje voor en op de brommert naar…….

Zaterdag 31 Maart

The Shiner Twins ( NL ) Live @ The NiX

Concertverslag Will Wilde

Tekst: Herbert Schluter

Wauw… iets anders kon je niet zeggen van het optreden van Will Wilde en z’n band op 17 maart in de NiX in Enschede. Inderdaad, weer zo’n avondje van NiX! Voor wie ‘m nog niet kent: Will Wilde wordt met zijn 22 jaar een aanstormend talent genoemd, maar dat is een understatement van jewelste. Talent, ja. Aanstormend… nee, dat stadium is hij allang voorbij.

Nou waren de filmpjes op Youtube al veelbelovend, dus de verwachtingen waren hooggespannen. Toen de band iets na 22.00 uur op de planken klom liet Will meteen al met het instrumentale ‘Juke’ horen dat hij het métier van bluesharpist tot in de puntjes beheerst. Hij wordt op deze tour bijgestaan door Jon Chase op bas, Mark ‘Card’ Earl op drums en de gitaar wordt gehanteerd door Stuart Dixon. Het tweede nummer, Fly around the world, is een lekker uptempo en funky liedje en hierin laat Will horen dat hij niet alleen een goeie harpist is, maar ook nog eens over een dijk van een stem beschikt.

Na nog eens twee liedjes gaat het jasje van het keurige krijtstreeppak uit. Daaronder slechts een shirtje en de biceps verraadt dat hij menig uurtje in de sportschool heeft doorgebracht. Dit overigens tot hoorbare vreugde van de aanwezige dames… Dan wordt het tempo nog een beetje opgeschroefd voor een liedje dat hij heeft geschreven voor een (inmiddels) ex-vriendin. Blues is my first love, you come second. Leuk liedje, maar waarom zij ‘t niet zo leuk vond?

De meeste liedjes komen (uiteraard) van het laatste album van de Will Wilde Band, getiteld ‘Unleashed’. Werkjes die de revue passeren zijn o.a. Wish you were mine, Malaria, If I get my hands on you, Waste my life away en Angel came down. Maar ook een aantal covers hebben we mogen horen, zoals Smokin’ Dynamite van Buddy Guy, Cover me van Bruce Springsteen en een verrassende uitvoering van Talking ’bout a Revolution van Tracy Chapman.

Bij het begin van de tweede set neemt Will zelf ook nog eens een gitaar ter hand voor het nummer ‘Numb’. Een aantal liedjes verder komt ‘HLS’ voorbij, voor mij persoonlijk één van de hoogtepunten. Het is een inktzwarte blues, een vlammend protestlied waar een dreigende sfeer van uitgaat over een dierproeflaboratorium waar naar verluid geen enkel dier levend uit komt. Gelukkig is het lang niet allemaal kommer en kwel (hoewel dat uiteraard wel de mooiste blues kan opleveren) want even later horen we ‘Citalopram Blues’. Citalopram is weliswaar een antidepressivum, maar ‘that doctor should’ve prescribed you guys!!’. Met andere woorden: de hartverwarmende reacties van het publiek konden de heren wel waarderen! Geen kritiek? Misschien wel een klein beetje… de meeste aandacht gaat toch uit naar Will zelf, maar de overige bandleden krijgen eigenlijk te weinig ruimte om hun kunnen te vertonen. Alleen Stuart krijgt een paar keer de gelegenheid om te laten horen wat een fantastisch goeie gitarist hij is. Daar had ik graag meer van willen horen! Meer in ieder geval dan wat hij in de toegift ‘On the road again’ liet horen, een liedje dat praktisch iedereen, inclusief de heren, op de dansvloer bracht (en dat zien we niet zo heel vaak!).

Overall inderdaad weer een avond van NiX. Hartgrondig genieten van retegoeie bluesmuziek, wat wil een mens nog meer… voor agenda, filmpjes en meer info zie www.bluesclub.nl en http://www.willharmonicawilde.com .

Vrijdag 23 maart Live @ the NiX Matt Andersen (CA)

Vrijdag 23 maart Live @ the NiX Matt Andersen (CA)

DDeze 30-jarige uit New Brunswick afkomstige zanger en gitarist Matt Andersen is in de eerste plaats een live artiest. Je doet Anderson te kort als je hem louter als bluesmuzikant afficheert, want de man is veel meer dan dat. Zo kruidt hij veel nummers met een flinke dosis rootsrock en country en ook een beetje soul is hem niet vreemd. Maar al schrijft Andersen goeie liedjes en heeft hij een ongepolijste, aansprekende stem, zijn grote kracht ligt toch in zijn bedrevenheid op de akoestische (slide-)gitaar. Op dat gebied is hij een ware meester. Niet voor niets was hij winnaar van de IBC in Memphis.  e laatste jaren tourde hij onophoudelijk. Zijn album ‘Second Time Around’ was in 2009 favoriet bij Johan Derksen. In 2011 won hij de Maple Blues Award voor de beste entertainer en akoestische act en werd hij genomineerd voor vier East Coast Music Association awards. Matt’s nieuwste album uit 2011 ’ Coal Mining Blues’ werd geproduceerd door Colin Linden die er ook aan mee schreef en op verschillende nummers mee speelt. De plaat werd opgenomen in Levon Helm Studios in Woodstock, NY oa. met The Band’s toetsenist Garth Hudson en Olabelle zangeres Amy Helm. Ook in 2012 zal Mat Andersen zijn weg vervolgen waar hij voor in de wieg is gelegd: het spelen van opzwepende muziek! Vorig seizoen liet de Canadees met zijn enige Nederlandse concert in De Amer in Amen een onuitwisbare en nog veel besproken indruk achter. Voorprogramma in samenwerking met Atak: John Karlson ...... vertolkt zijn liederen op Dobro en akoestische gitaar. Voor zijn versie van folk en country put hij vrijelijk uit de rijke Amerikaanse muziekgeschiedenis van de eerste helft van de 20e eeuw.

---

Bijzonder optreden Will Wilde (UK) Live @ the NiX !!

	Zaterdag 17 maart voorprogramma Luuk en Kenneth Christoffel Will Wilde ( UK ) In 2010 werd hij al genomineerd voor de British Blues Awards als beste mondharmonicaspeler.
Zijn recente cd Unleashed werd geproduceerd door bluesproducent Mike Vernon ( Eric Clapton, Peter Green , Freddie King ) en heeft al fantastische reviews gekregen in de grote Britse en Europese bluesmagazines en radiostations. Hij speelde in ´s werelds meest bekende bluesclubs en op festivals, opende in the Royal Albert Hall, en wordt gedraaid op het BBC radio 2 station.En dit alles op een leeftijd van 22 jaar! Geïnspireerd door bluesharpspelers als Charlie Musselwhite en Pierre Lacocque probeert hij net als zij een eigen draai te geven aan authentieke Chicago Blues. Zijn cd Unleashed bewijst dat hij zijn inspiratiebronnen en invloeden kan samensmelten tot  een eigen sound. Alle 12 tracks van het album zijn ook nog eens door Will zelf geschreven. Zijn opwindende liveshow laten een energieke soulvolle performer zien, die met zijn bluesharp het publiek opzweept en meeneemt naar hogere regionen. Naast het touren met zijn eigen band toert Will regelmatig met zijn zus, Dani Wilde door Europa, en hij heeft zijn sporen in deze bluesscene al dik verdiend. Will Wilde is één van die upcoming Britse Blues artiesten die het bluesstokje hebben opgepakt om door te geven , de 21e eeuw in …Na een succesvolle tour in de UK is het nu de beurt aan de rest van het vasteland om kennis te maken met Will Wilde LIVE !

NiX Podium TV a must see....

Just hit the set......

UURTJE VAN NIX 13 MAART

tussen 21:00 en 22:00 bij EnschedeFM
ook via de livestream: mms://media.tvenschedefm.nl/enschedefm

Muddy Waters – Mannish boys (Lost tapes – 1999)
Mud Morganfield – Leave me alone (Son of the Seventh Son – 2012)
Harold Honey – Fallin rain (The chill – 2000)
Will Wilde – Blues takin’ over (Nothin’ but trouble – 2008)
Janiva Magnes – I don’t want to do wrong (Stronger For It – 2012)
Mr. boogiewoogie – Blueberry hill (Fats – 2012)
Nico Wayne Toussaint – High class in disquise (Lonely number – 2012)
Nico Wayne Toussaint – I love you through and through (Lonely number – 2012)
Nico Wayne Toussaint – Waltering in Montreal (Lonely number – 2012)
Gruhak – Into the dark (Make A Stand – 2011)
Blues Basement – Love me day and night (Live at Rock Cafe, 25 blue years – 2011)
Michael Locke – Pleasure King (Pleasure King – 2012)
Little G Weevil – Liquor store (The teaser – 2011)
Woody & the Bluepackers – A fistful of nothin (Herman’s blues @ nine – c2012)

Top avond met Matt Andersen

door Leo Kattestaart.
http://youtu.be/Hunl8SyxwUo
.....de 2e helft van deze avond had echter niets dat met Klaas Vaak geassocieerd kon worden. Matt Andersen greep namelijk van meet af aan het gehoor op imposante wijze bij de strot om vervolgens niet meer los te laten. Wat een performance van deze sympathieke, dertig jarige Canadees. Met opener “Make You Stay” zette hij direct de toon. Iedereen bleef dan ook, al dan niet op de stoel wiegend, zitten om ruim 75 minuten later enthousiast én naar adem happend de buitenlucht in te stappen. In die vijf kwartier laveerde de in New Brunswick geboren Andersen namelijk van ongemeen hard & fel naar verrassend ingetogen & subtiel. Waar wel eens van een live- optreden ‘gezegd’ wordt, dat het net iets teveel binnen de lijntjes bleef, daar kleurde deze gigant dan ook geregeld met heel veel energie buiten de lijntjes. Het knappe was echter, dat Andersen nooit verzandde in teveel ‘gepiel’ of in stemverheffingen die het glas in het raamwerk van “Het Zwijnshoofd” daadwerkelijk deed rinkelen. Hij kwam immer weer in het gareel. Wat een gigant! Uiteraard kwam er een aantal tracks van zijn laatste cd (gelukkig na afloop te verkrijgen…) “Coal Mining Blues” voorbij, doch ook ouder werk. Zo verkreeg onder meer “Better Man Blues” van “Something In Between” een terechte plaats op de setlist. Op verzoek ook “Ain’t No Sunshine” van Bill Withers. In één woord: fenomenaal! Eind maart komt Andersen nog even terug, nadat hij eerst de komende weken Albion met een reeks optredens onveilig heeft gemaakt. Waar nog te zien? In Leiden op 25 maart in Q-bus en op 23 maart in Enschede in de Nix. “Gaan!” is dan wel een eerder gebruikt devies, maar ook nu wederom zeer op z’n plaats.
25 maart 2012 Live @ the NiX, zie onze agenda......

Cuban Heels zondag 11 maart CANCELLED !!

zondagmiddag 11 maart
Cuban Heels Helaas komt door ziekte dit optreden te vervallen. In al onze wijsheid hebben we besloten hiervoor geen vervangend optreden te boeken. We gaan met de Heels een nieuwe datum prikken .!

 

---

 

Lees meer over Matt Andersen

23 maart in de NiX,  's middags een voorproefje met een instore optreden bij POP EYE Hengelo (+/ 16:30)
Om kaarten online te bestellen, klik hier

Om een indruk te krijgen lees het verslag van het concert in Heerlen

Om Matt Andersen kun je niet zomaar heen. Alles is -waarschijnlijk- groot aan die man, in ieder geval zijn longinhoud. Wil je hiervan overtuigd worden, kijk dan de joetoep van ‘Ain’t No Sunshine’ maar eens helemaal uit! Ook is hij een ’groot’ meester op de akoestische (slide) gitaar, waarbij hij met zijn handen zo groot als kolenschoppen, razendsnel de gitaarhals afjakkerd. Doordat hij met zijn grote vingers vaak twee snaren tegelijk indrukt, kreeg hij de bijnaam ‘’Stubby Fingers”.

Lees het verslag verder op: http://www.bluesrockpagina.nl/index.php/concert-festival-recensies/223-fenomenaal-optreden-van-matt-andersen-in-cultuurhuis-heerlen

Herinneringen: Sean Costello Live @ the NiX....bijzonder!

In deze droeve tijden, herinneringen die de kop opsteken.........

Een mailtje van Ray Hangen (drummer van Sean) bracht mij terug naar het volgende moment:

Live @ the NiX 2006 ---------
Ondanks het slechte geluid een bijzonder moment.

In april 2008, de dag voor zijn verjaardag ging er een ware schok door Bluesland, met het overlijden van een heel groot en jong talent: Sean Costello, die ons 5 albums heeft nagelaten en vooral ook een onuitwisbare indruk. Seans eerste album genaamd Call The Copps kwam uit in 1996, en bevatte Traditional en Rythm and Blues klanken. Sean verzoende zich al heel snel met de wat stevige klanken van Stevie Ray Vaughn en was ook een groot liefhebber van Howlin Wolf, maar behalve dat hij dit soort invloeden allemaal gebruikte in zijn muziek, deed hij er vooral iets eigens mee, en dat sprak werkelijk boekdelen.

Ja, uniek was Sean Costello, in zang, spel, persoonlijkheid en performance. Een jochie maar op gitaar een heeeel grote meneer.

5 x maal heeft Sean bij ons op het podium gestaan........

Dank je wel Sean voor al die kippenvel muziek die je ons hebt gebracht!

Uurtje van NiX 6 maart

tussen 21:00 en 22:00 bij EnschedeFM
ook via de livestream: mms://media.tvenschedefm.nl/enschedefm

Eric Bibb – No further (Deeper in the well – 2012)
Anthony Gomes – Back to the start (Up 2 zero – 2012)
Anthony Gomes – One last time (Up 2 zero – 2012)
Anthony Gomes – Voodoo moon (Up 2 zero – 2012)
Mr boogiewoogie – Walking to New Orleans (Fats -2012)
Lightnin’ Guy – Take five (Live! – 2012)
Lightnin’ Guy – Sadie (Live! – 2012)
Lightnin’ Guy – 55th Street Boogie (Live! – 2012)
Howlin’ Bill – Rat race (Date with the devil – 2012)
Fried Bourbon – A feeling called the blues (Gravy train – 2012)
Fried Bourbon – Gravy train (Gravy train 2012)
Fried Bourbon – Lovin’ man (Gravy train – 2012)
Blues power band – Insane (Dark room – 2012)
The 44′s – So low down (Boogie disease – 2011)
Philip Sayce – Holding on (Steamroller – 2012)
Cuban Heels – Over the moon (Gritbag – 2011)

Zondagmiddag 4 maart JAMSESJUN @ the NiX

JAMSESJUN

Een jam? Ja, een jam. Een jam is het samenspelen van muzikanten, ervaren en minder ervaren, welke normaliter niet samen spelen. Met de vrijheid van improvisatie, je eigen inbreng in het gespeelde en ruimte om je eigen draai aan een nummer te geven. De jamsesjuns van de NiX zijn heel anders dan andere jams. De meeste jams hebben minimaal een vaste ritme sectie, welke meestel ook nog eens bepaald wie mee mag doen, en een lead-muzikant, een bandleider. Hier mag de jammer meespelen binnen de lijntjes van de "vaste" band. De NiX heeft geen vaste ritme sectie of bandleider, volkomen vrijheid om te spelen met wie en wat je wilt, dat is de stelregel van de NiX.

Een soort van ultieme jam dus en belangrijker voor iedereen, van blues tot smartlap, van tot nu toe alleen op de slaapkamer spelende pingelaar tot ervaren rot.

De NiX verzorgt een unieke back-line, van een drumstel uit 1968 tot buizenversterkertjes uit 1946. Jij zorgt voor de uitvoering en op de manier die jij wilt.

Hoe leuk kan een jam zijn? Voor het publiek tevens een mooie manier om eens kennis te maken met het meest onafhankelijke podium van minimaal Overijssel!

---