In deze
droeve tijden, herinneringen die de kop opsteken.........
Een mailtje
van Ray Hangen (drummer van Sean) bracht mij terug naar het volgende moment:
Live @ the
NiX 2006 ---------
Ondanks het slechte geluid een bijzonder moment.
Ondanks het slechte geluid een bijzonder moment.
In april
2008, de dag voor zijn verjaardag ging er een ware schok door Bluesland, met
het overlijden van een heel groot en jong talent: Sean Costello, die ons 5
albums heeft nagelaten en vooral ook een onuitwisbare indruk. Seans eerste
album genaamd Call The Copps kwam uit in 1996, en bevatte Traditional en Rythm
and Blues klanken. Sean verzoende zich al heel snel met de wat stevige klanken
van Stevie Ray Vaughn en was ook een groot liefhebber van Howlin Wolf, maar
behalve dat hij dit soort invloeden allemaal gebruikte in zijn muziek, deed hij
er vooral iets eigens mee, en dat sprak werkelijk boekdelen.
Ja, uniek
was Sean Costello, in zang, spel, persoonlijkheid en performance. Een jochie
maar op gitaar een heeeel grote meneer.
5 x maal
heeft Sean bij ons op het podium gestaan........
Dank je wel
Sean voor al die kippenvel muziek die je ons hebt gebracht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten