Concertverslag TIMO GROSS 01-10-2011 NiX Podium

Concertverslag TIMO GROSS 01-10-2011 NiX Podium

Tekst: Nineke Loedeman
Foto’s: Bert van der Veen

Op een zeer zwoele herfstavond, naar blijkt de warmste 1 Oktober all over, fiets ik weer eens naar de NiX om te gaan luisteren en kijken naar de Timo Gross Band. Ik had al van deze band uit Duitsland gehoord, gelezen en via de bekende videokanalen ook al diverse clips gezien. Al met al genoeg geprikkeld om dit trio van dichtbij mee te gaan maken. Het was gezellig in de NiX, al viel het aantal publiek iets tegen (een band als deze verdiend meer) en zoals altijd zeer sfeervol, om 21.45 u. trapten de heren af met de titelsong van hun laatste cd “Fallen from grace”, een opwarmertje nog in een rustig tempo, maar dermate stuwend dat ieders aandacht meteen getrokken was. Ach, en daarna leek het alsof we met z’n allen in een trein zaten die voortdenderde in een lekker tempo, soms iets sneller en soms iets langzamer.

Het publiek raakte steeds meer in de ban van deze drie mannen, die goed op elkaar ingespeeld zijn . Timo Gross heeft een prettig rauwe stem, zingt makkelijk en speelt gewoon goed gitaar! Wordt daarbij ondersteund door een geweldige ritmesectie, Frowin Ickler op bas en Michael Siegwart op drums, muzikanten die ook hun sporen ruimschoots verdiend hebben. Timo kan ook nog eens lekker vertellen en dat dat in het duits gaat is voor de meeste aanwezigen geen probleem, zo dichtbij de duitse grens.

Zo vertelt hij over een nummer, “I need you badly” dat hij voor Ray Charles geschreven heeft, zelfs heeft opgestuurd naar de man maar helaas nooit door Ray gebruikt is. Dom, dom, dom want even later blijkt dat dat een geweldig nummer is. Timo weet het enthousiaste publiek ineens stil te krijgen door een gitaarsolo met de volumeknop op nul weg te geven, samen met Frowin. Prachtig gewoon. Om daarna er weer vol in te knallen met “Down to the Delta”, van het debuutalbum uit 2005. Funky, driestemmig gezongen en even hoorden we wat Dire Straits erin! Toen de mannen ineens van het podium afliepen dacht ik: he, nu al pauze? Maar het bleek een acoustisch setje op de dansvloer te worden, Timo op de resonator en waarbij ook drummer Michael een gitaar bespeelde. Het publiek stroomde naar voren om hier maar niets van te missen, erg bijzonder. Na 3 nummers dan toch pauze, om daarna weer te beginnen met een instrumentaal nummer “Struttin’part two” waar de vonken van af spatten. De sfeer is geweldig en het ene na het andere nummer wordt met veel gejuich onthaald en beloond. Inmiddels staat het publiek te dansen op de dansvloer en ondergetekende had om het Bass’n Drumsnummer gevraagd, met daarin een lekkere funky bassolo van Frowin en aansluitend een drumsolo van Michael. Kippenvel!

Als uiteindelijk het laatste nummer wordt aangekondigd loopt de spanning op en laat het publiek na afloop duidelijk horen dat de heren nog niet klaar zijn. Na het geroep om Zugabe, speelt de band nog 3 nummers, waaronder een flitsende “Redhouse” en een klein acoustisch “Here comes de blues”, met backing vocals van het publiek. Wat een vet optreden of zoals een bezoekster mooi verwoordde: Affengeil! Om vervolgens na afloop, zoals gebruikelijk, nog een biertje met de heren te drinken en wat na te kletsen. Wat zijn dit toch heerlijke avonden!