NiX Podium, Enschede
30 januari 2011
Tekst : Herbert Schluter / Foto’s : Bert van der Veen
Stel: je komt opeens tot de conclusie dat je alweer 10 jaar geleden met een stel gelijkgestemde zielen besloot om een leegstaand fabriekshalletje om te toveren tot een soort Bluesclub. Dat je daar bibberend van de kou, midden in de winter die onverwarmde fabrieksmuren stond te schilderen, enkel en alleen om de reden dat ’t toch wel eens wat te gek werd om heel Nederland door te crossen voor je favoriete muziek. En dat je totaal geen sjoege had van de bijbehorende geluidstechniek, elektrische installaties, verlichting en wat er allemaal nog meer bij komt kijken. Dan kun je toch niets anders dan achterom kijken in totale verbijstering wat er in die 10 jaar allemaal is gebeurd.
Alweer een aantal jaren geleden werd die fabriekshal ingeruild voor een eigen zaaltje achter café de Doedelzak aan de Everhardt van der Marckstraat en is gaandeweg een bijna onschatbare hoeveelheid ervaring opgedaan op het gebied van techniek, maar ook van het contacten leggen én houden van bluesmuziekanten en liefhebbers van deze muziek. Ooit begonnen als NiXBBBluesClub werd al snel besloten om al die B’s er eens uit te gooien en nog niet eens zo lang geleden werd er voor gekozen om het accent niet op ‘club’ te gooien maar op ‘bluespodium’. Maar ingewijden hebben het toch altijd nog over ‘de NiX’. Klaar. Ontelbare bands en grootheden hebben inmiddels hun weg gevonden naar dit podium en tja, dan is 10 jaar een hele mooie reden om een bijzonder feestje te vieren.
Dat gebeurde dan ook op zondagmiddag 30 januari. Niemand minder dan John Primer werd bereid gevonden om in Enschede in een bomvolle NiX z’n gitaar om te hangen en de Chicagoblues te laten horen. John Primer, die jarenlang met Muddy Waters op tour was, daarna op pad ging met Magic Slim en z’n Teardrops en daarna eindelijk z’n eigen weg ging. Hij werd deze keer begeleid door de Little Boogie Boy Blues Band, aangevoerd door de charismatische Hein – Little Boogie Boy – Meijer, die z’n bijnaam nota bene te danken heeft aan John Primer zelf. Inderdaad, ze hebben al vaker met elkaar gespeeld en dat is te merken aan het speelse gemak waarmee de samenwerking tot stand komt. Terecht wordt deze band wel omschreven als één van de beste begeleidingsbands van Nederland, hoewel ze bewijzen ook zonder een ‘grote naam’ heerlijke blues te kunnen spelen! Naast eerdergenoemde Hein bestaat de LBBBB uit broer Harry op drums, Jan den Boer op bas en Bart Landstra die op werkelijk sublieme wijze de harp weet te bespelen.
De ploeg houdt niet van half werk, te merken aan het grote aantal songs dat ze spelen. Eigen werk van John Primer zelf wordt moeiteloos afgewisseld met echte klassiekers zoals ‘Nothing Else’, ‘Before you accuse me’, ‘Mustang Sally’, ‘Going to New York’ en – hoe kan ’t ook anders – ‘Mannish Boy’. Nooit gedacht om dat liedje nog eens te horen spelen door iemand die zo dicht naast ‘the real thing’ heeft gestaan!
De mimiek van Primer is ook een genot om naar te kijken. Bij een gitaarsolo kun je zien dat hij geen kunstje opvoert maar wel de kunst verstaat om de gitaar te laten spreken, om een verhaal te vertellen met z’n gitaar, iets wat de groten onderscheidt van gewoon hele goeie gitaristen. Door die mimiek beweegt z’n hoed zelfs mee… Op zeker moment is het tijd om even met het publiek te dollen. Hij duikt het publiek in en gaat doodgemoedereerd even aan de stamtafel zitten spelen, dit uiteraard tot groot plezier van de bewoners van deze tafel. Daarna hangt hij zijn gitaar om de nek van één van de dames die staan te kijken, gaat achter haar staan en begint daar weer verder te spelen. Hoezo Ladiesman…?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten